Rond half
negen vertrekken uit Priceton richting New York. We ontbijten onderweg wel.
We stoppen
bij Dunkin’ Donuts, daar is het ook gemakkelijk om in te loggen voor onze Blog.
Het
spektakel met de krab moet uiteraard ook naar Nederland.
Wat opvalt,
is dat er vier tot zes banen vol zijn met verkeer dat richting de New York
rijdt.
en dat
deze Dunkin’ Donuts binnen compleet leeg is. Buiten bij het afhaalloket staat
het stampvol.
Dat komt
omdat de Amerikaan in de auto een ontbijt kopen en op eten tijdens de rit naar
het werk. Alleen als er hoge nood is kom je naar binnen naar een van de twee
toiletten die de zaak rijk is.
Dat is ook
opvallend, dat er zo weinig sanitair is in de Restaurants en ook bij de grote
warenhuizen zijn de toiletblokken dun gezaaid.
Nadat we
de blog hebben geplaatst gaan we verder naar NY. De camping die ik heb
uitgezocht ligt vlakbij de Holland tunnel die onder de Hudson rivier doorgaat.
Het is een
RV park en dat betekent dat het vol staat met enorme kampeertrailers maar ze
hebben ook aan de tentkampeerder gedacht.12 plekjes zijn er gecreëerd met de
afmetingen van een postzegel.
Er ligt
kunstgras waar ons tentje op kan. De afmetingen zijn 2.50 m x 4.50 m dus zeer
ruim.
We melden
ons aan en omdat dit de enige camping is die we al acht maanden van tevoren
hebben gereserveerd en al de helft hebben betaald zijn we snel klaar.
We krijgen
de instructie dat we snel moeten uitladen en de auto buiten de camping mogen
parkeren. Niet echt handig als je de auto gebruikt als opslagplaats.
In onze “mini
Hilton” is nergens plaats voor. Zelfs een paar extra sokken erbij in de tent
past echt niet J!
Dus dat
wordt een heen en weer geloop van jewelste met je wijntje, je toiletspulletjes,
het pyjamaatje en zo gaat het maar door.
Het frappante
is dat de heren met de enorme Campers ook nog hun pick-up die achter die camper
hangt wel op het terrein mogen stallen.
Er wordt
duidelijk met twee maten gemeten. Large en mini en de mini verliezen het op
deze camping dik. Maar ja, daar is dan ook de prijs naar zeggen ze dan, want
wat is nou $55 per nacht als het goedkoopste hotel $186 rekent voor een nachtje
slapen, zonder ontbijt uiteraard. Dus niet klagen op naar de stad.
We nemen
de metro die op 10 minuten lopen van de camping is en gaan als eerste naar het
memorial monument.
Bij WTC
komen we boven de grond en gaan kijken of het mogelijk is om in het museum, wat
in oktober nog niet open was, maar nu wel, een kijkje te nemen.
Nou daar
komen we snel achter. Niet te doen. Er staat een onafzienbare rij mensen dat
zijn weerga niet kent.
Dus dat
moeten we maar bewaren voor het volgende bezoek aan NY.
We merken
aan alles dat het veel drukker is dan in oktober in deze vakantietijd.
Er is ook
veel veranderd. Een aantal gebouwen zijn af waaronder de Freedom Touwer.
Ook het
metrostation onder het WTC is weer in gebruik.
Mooi om te
zien dat zo heel langzamerhand alles zich beetje bij beetje weer hersteld.
De volgende
stap is richting Brooklyn Bridge, een van de mooiste in NY. Ik wil hem graag
nog een keertje vanaf Manhattan lopen en ook hier zijn weer massa’s mensen.
Als we de
brug op lopen zie ik een heel oud mannetje achter een rolstoel lopen duwen en
hem nauwelijks vooruit krijgt. Dat zijn dingen die ik niet kan aanzien en ik
heb even aan de oude baas voorgesteld dat deze jonge snotaap de rolstoel wel
voor hem naar boven wil duwen. Daar is de man heel erg blij om. Terwijl ik met
de rolstoel naar boven dender komt Renée een stuk langzamer met de oude baas
van 82 jaar achter ons aan. Intussen is ze in een geanimeerd gesprek. De mensen
blijken uit Argentinië te komen en meneer vertelt dat hij op Koninginnedag
altijd op de ambassade uitgenodigd wordt om de verjaardag van hare majesteit
mee te vieren. Hij krijgt dan altijd een oranje tulp opgespeld. De reden dat hij
uitgenodigd wordt is dat hij altijd in de “agricultuur” gezeten heeft en zaken
met Nederland deed. Hij verheugt zich nu al op de volgende koningsdag en is
apentrots op “zijn Maxima”!
Halverwege
de brug zegt mevrouw dat het ver genoeg is. Ze bedankt mij wel vijf keer en is heel
erg blij dat er nog zulke mensen op de aarde rondlopen die wat over hebben voor
de medemens.
Ik vind
het niet zo bijzonder, dat doe je gewoon zolang je zelf gezond bent, punt uit.
We maken
wat mooie plaatjes op de brug en gaan dan weer naar een gedeelte van de stad
die ik wel ken, maar Renée nog niet.
Op naar China Town en Little Italy; twee
wijken die totaal verschillen maar het aanzien zeer zeker waard zijn.
In de Chinese
wijk zie je heel veel winkels met specialiteiten uit China, zoals groeten,
vruchten, kruiden en ook veel vis, maar ook wel restaurants.
Daar in
tegen vind je in Little Italy veel meer restaurants en minder winkels en de
uitbaters zijn natuurlijk van Italiaanse afkomst.
We
slenteren heerlijk rond en drinken in een Chinees theehuis een drankje samengesteld
door de barman; een slush met mango en aardbeien, heerlijk!
Op naar de
metro richting Grand Central Terminal. Het is inmiddels RUSH hour en dat komen
we te weten. Het is persen geblazen in de metro en met half ingehouden adem en
buik leggen we de volgende tien stations af.
In het
Grand Central kijken we even in de enorme aankomsthal waar duizenden mensen
zich naar een of ander spoor spoeden. Zeer vermakelijk om te zien alhoewel daar
ook de helft hun telefoon raadpleegt en niet op of om kijken of er meer mensen
voor hen lopen.
Dus het
bijna botsen, komt hier ook heel vaak voor, want het sms’je of de mail is
belangrijker dan de omgeving niet waar.
We nemen
Lexington AV en gaan richting Times Square en passeren het Bryant Park.
Hier staat
een enorm scherm opgesteld. Er wordt een film vertoont in het kader van het
zomer filmfestival: Shining
Het is nu
vijf uur een het hele park is bedekt met dekens die uitgespreid liggen. Eerst
dacht ik aan klassiek Vondelpark slapen maar het blijkt dat mensen hier ver
voor aanvang hun stekje gaan innemen.
En er is
gratis Popcorn en water waarmee de jeugd ook weer blij is want er worden
handenvol zakjes en flesjes water opgehaald bij de stalletjes.
Zo
langzamerhand gaan we ook weer richting tent. We nemen bij Penn station de rode
metro lijn naar down Manhattan maar na een paar stations bekruipt mij een
onaangenaam gevoel. We zitten in rood maar het had blauw moeten zijn, dus stappen
we uit en staan dan op Seventh AV. We zien de Freedom Touwer en dat is de goede
richting naar Grove Street. We besluiten te lopen en schatten dat het een 20
minuten zal zijn, maar dat valt tegen! Dat wordt ruim drie kwartier.
Gelukkig
staan er een aantal stalletjes bij aankomst van het metrostation waar we lekker
kip met rijst kunnen kopen. Zelf koken hoeft dus niet meer vanavond.
Als we
alles op hebben verschijnt er een Skunk op de camping en dat zijn over het
algemeen niet zulke lieverdjes en bovendien stinken ze ook nog.
Met veel kabaal
wordt het dier verjaagt en kunnen wij beginnen aan een goede nachtrust, nodig
voor dag 2!
