Thomas & Renée naar de USA

Thomas & Renée naar de USA
Klik op de foto en bekijk ook onze website!! WWW.thomasschoots.nl

maandag 11 augustus 2014

Niagara,Harrisburg naar Luray




Er moeten vandaag weer wat kilometers worden gemaakt.
Het gaat richting Shenandoah National Park met een stop in Harrisburg om te overnachten.
Bij het opstaan, moeten we voorzichtig de tent uit. Deze is erg nat van het vocht dat in de lucht hangt. Door de hele hoge vochtigheid graad voelt alles heel klam aan.
Eerst maar thee zetten en een paar heerlijke sneetjes krentenbrood als ontbijt.


Daarna alles voorzichtig inpakken en in een paar plastic zakken verpakken.
Onderweg als de temperatuur gaat oplopen en de zon schijnt leggen we de tent even uit en die is dan binnen een ogenblik droog.
Dat is het voordeel van een kleine licht tent. Hij is van het merk Walrus en we hebben hem n 1995 bij de firma Breedeveld gekocht. Dit soort tenten haalden ze speciaal uit Amerika voor wande l-en fietsvakanties. De tent weegt 1,8 kg.
We hebben er al veel plezier van gehad. Af en toe een gebroken stok maar dat is dan alles.
Om half negen stoppen we bij Mc Donalds om de Blog te plaatsen via het gratis internet. Zo kan de familie thuis op de hoogte blijven van ons wel en wee.
Uiteraard ga ik voor een koffie karamel en Renée voor een ordinair kopje zwarte koffie en dat ook nog zonder suiker brrr.
Om negen uur is alles wat de Blog betreft klaar en gaan we op weg richting Harrisburg.
Na een uur of drie rijden verlaten we de staat New York en gaan Pennsylvania in.
Gelijk vinden we aan de staatsgrens het gebouw voor informatie over de staat.
We stoppen en gaan informeren of er rond Harrisburg campings zijn anders moeten we een Motel zien te vinden.
Een zeer vriendelijke man is zeer behulpzaam met het zoeken.
Maar het valt niet mee. Het is een van de laatste weekeinde voordat de scholen weer beginnen. Iedereen wil er dan nog een even op uit met de kinderen dus zijn de campings afgeladen vol.
De mijnheer van de informatie belt voor ons wat rond naar campings en na een paar keer “We zijn vol” heeft hij beet.
Het is een camping 10 km van Harrisburg en voor tenten is het zo: wie het eerst komt het eerst maalt. We worden aangemeld, dus erop af.
We rijden door onder andere de staat van de Amish. We zien deze mensen steeds weer op duiken met fiets en paard en wagen.


Het blijft een bijzonder gezicht en je waant je honderd jaar terug in de tijd.
Het is even zoeken maar uiteindelijk vinden we de camping.
De schrik slaat mij om het hart als ik de ingang zie en er al mensen dicht bij de autoweg hun tent aan het opzetten zijn. Weliswaar binnen de omheining maar toch.
Ik overleg met Renée wat we zullen doen. Eerst maar naar de Receptie om te vragen of we een vaste plek hebben doordat we zijn aangemeld.
Dat blijkt niet zo te zijn. Ook wij moeten ergens bij de autobaan een plaatsje zien te bemachtigen. De grond loopt daar heel erg schuin naar beneden dat betekend dat een van ons twee buiten wakker wordt en bij een beetje pech allebei.
Bovendien wordt er een groep padvinders verwacht die op hetzelfde stuk een plekje mogen gaan zoeken.
We zien af van dit circus omdat de camping ook nog naast een gigantisch pretpark ligt met het nodige geluid en dat hebben we aan de Niagara Falls al genoeg gehoord.
Het zou trouwens al de derde keer zijn dat we deze vakantie in de buurt van een pretpark staan met onze mini Hilton, nee dank u.
We kunnen zonder problemen annuleren en gaan terug naar de auto. Daar blijkt intussen al een file gevormd te zijn van auto’s met enorme opleggers die allemaal komen feesten.
Bij de ons vertrouwde Mac Donalds gaan we het internet maar weer eens op, op zoek naar een motel voor vannacht. Al snel hebben we iets van onze gading gevonden en een half uur later zitten we heerlijk in de schaduw van een wijntje te genieten en ligt onze tent te drogen.

Om half zeven gaat bij mij de biologische wekker. Het is tijd om weer in de stijgbeugels te gaan. Alles netjes inpakken, een douche nemen en dan naar het ontbijt van motel super8.
Deze morgen geeft het en soort pancake en een soort gevulde koek en een echte banaan.
Dit alles kost zeker een kwartier om het naar de binnen te werken en daarna nemen we nog een bakje wel heel slappe koffie en bekertje jus en dan op pad naar Shenandoah NP naar de plaats Luray. De afstand is ongeveer 147 mijl; een lekker kort dagje voor de chauffeur.
De eerste staatsgrens is Maryland, de tweede West Virginia en de derde is Virginia.
Soms is het een beetje verwarrend dat een aantal staten zo smal zijn dat je er in een oogwenk door bent.


De eerste stop is bij het visitor center van West Virginia. Aan de balie vraag ik om informatie over het Shenandoah Park. Meewarig wordt ik aangekeken. Dat ligt in de volgende staat: Virginia. Nooit geweten dat er twee van bestaan. We krijgen toch wat info en dan gaan we verder richting het volgende visitor center. Dit informatie centrum is zeker twee maal zo groot dat is zeker te wijten aan het feit dat de staat ook zoveel groter is.
Een wat ouder dame met kennis van zaken legt ons haarfijn uit wat de beste weg naar het park is en wat voor faciliteiten er in het park zijn en met een kilo of drie folders gaan we richting Shenandoah Park.
De thuis al uitgezochte camping blijkt een schot in de roos. Hij ligt op een derde van het park met een lengte van ruim 100 mijl met het mooiste gedeelte ten zuiden van ons.
Bij aankomst worden hartelijk begroet en we vragen of er nog een plekje vrij is.





We krijgen de plattegrond mee met plaatsen waar we uit mogen kiezen en de GOLFKAR, want lopen doe je hier niet.
Hilarisch zegt Renée, dat we een plaats gaan uitzoeken met een golfkar. Dat staat gelijk als naar het toilet gaan met de auto.
We hebben er veel lol over en er worden uiteraard foto’s van gemaakt dit moet het thuisfront natuurlijk ook weten.


Wat later in de middag gaan we naar Wall-Mart om inkopen te doen voor het eten.
We struinen de hele zaak door en vinden alles wat we nodig hebben, alleen ontbreekt er nog een zakje karamelsnoepjes voor in de auto, dus nog maar weer eens door de hele tent.
En ik (Thomas) denk dat ik uit de verte de stelling zie waar de verpakte snoepjes liggen. Ik stier er recht op af en op dat moment hoor ik iemand luid lachen achter mij.
Ik kijk nogmaals goed en het blijkt dat ik op weg ben naar de zakjes kattenvoer.
Dat kan uiteraard niet de bedoeling zijn. Renée ligt helemaal in een deuk. We kunnen uiteindelijk nergens de snoepafdeling vinden, maar het belangrijkste: de spulletjes voor de BBQ hebben we, dus gaan we terug naar de camping.