Een
bijzondere ontmoeting.
We gaan op
weg richting Hyannis. Volgens Renée moet hier een markt zijn, maar alles wat we
hebben gevonden, geen markt. Maar wat dan wel?
Bij het
oprijden van het schiereiland Cape Cod komen we bij het Visitor Center.
De dame
achter de balie legt ons uit wat er te zien en te horen is.
Een ding
heb ik heel goed onthouden, dat is dat de Kennedy ’s hier in Hyannis hun zomer
verblijf hebben gehad.
Er wordt
in de stad gefluisterd waar die woning is, maar keihard bewijs vinden we niet.
Vragen en
nog eens vragen, we worden van het kastje naar de muur gestuurd.
Maar ik
zal het vinden! Op een gegeven moment zie ik een klein winkeltje dat open is.
Ik denk
dat de eigenaar ons wel wijzer kan maken, maar ook hij blijft vaag.
Het moet
ergens in de buurt van Port Hyannis zijn, zegt hij.
Ingetikt
in de TomTom en wij op pad. Na een mijl of drie zijn we in Port Hyannis en hier
gaat de speurtocht verder.
En weer
vinden we een klein winkeltje met achter de toonbank een mevrouw die mij heel
glazig aankijkt als ik de vraag stel waar het huis van JFK is.
Als u hier
links gaat en aan het eind weer, dan bent u in de buurt zegt de dame, maar je
kunt niks zien zegt ze er gelijk achteraan.
Dat zou
jammer zijn en daar hebben we niet Mevrouw en Mijnheer de rechercheur voor
uitgehangen.
Opgeven is
geen optie, dus de eerst volgende die op straat loopt wordt de vraag gesteld: Waar
hebben de Kennedy ’s hun buitenverblijf gehad?
Twee keer
links zegt de man kortaf, kennelijk willen ze rust in de tent en niet aan
allerlei mensen uitleggen waar ze hun verblijf hadden. Dat is begrijpelijk maar
ik wil het weten en als het kan het ook nog op de kiek zetten! Basta!
Na twee
keer links weer niks. We stoppen aan de rechterkant van de weg en ik spring uit
de auto, houd een fietser staande en vraag: Kunt u mij zeggen waar de Kennedy
’s hebben gewoond?
Ja, zegt
de fietser, een vriendelijke man van ongeveer 65 jaar, dat weet ik en wat wil
je weten? Ik vraag hem of het verhaal klopt dat de Kennedy ’s hier gewoond hebben
in hun vakanties en hij zegt dat het zo is. Zet je auto maar op het parkeerterrein
dan zal ik je het laten zien. Het is niet eenvoudig en je moet de weg weten
zegt Robert, (hij had zich inmiddels voorgesteld.) “Kom maar mee”. We lopen
vanaf de parkeerplaats over een heel smal paadje, richting de zee.
We komen
uit op een houten pier en daar krijgen we de aanwijzingen hoe we het huis
kunnen vinden. Robert legt precies uit wie van de Kennedy clan waar heeft
gewoond.
We staan
voor het huis van Joseph, (het eerste huis met een eigen bioscoop en kegelbaan),
de vader van JFK. Links van dit huis staan nog drie huizen waar John F, Robert
en Ted Kennedy hun optrekjes hadden. Werkelijk een adembenemende locatie.
We zijn
heel blij met de informatie die we krijgen van Robert en prijzen ons gelukkig
dat we hem tegen zijn gekomen. Het blijkt echt dat het heel bijzonder is dat we
door over een privé steiger te stappen weer op openbaar strand kwamen waardoor
we dit hebben kunnen zien.
Robert is
fotograaf en we hebben genoten van zijn uitleg. We wisselen een adreskaartje
uit en ik zeg contact te houden met hem.
Voor de
liefhebbers van mooie foto’s is hier zijn website http://robertbestphotography.com
Van hier
gaan we terug naar het centrum van Hyannis om het museum van JFK te bezoeken. Hier
kunnen we zien wat een bijzondere familie het eigenlijk was.
Foto’s van
hoe zij hun jeugd hier hebben doorgebracht met vader Joseph en moeder Rose.
Maar ook
later toen JFK al president was en ontmoetingen had met onder andere Lyndon B
Johnson. Er werd dan ’s morgens gewerkt en ’s middags een potje getennist of
gegolft.
Een
bijzondere story, die als een soort rode draad door een deel van onze vakantie
loopt.
Eerst het
bezoek aan het Witte Huis, daarna aan de begraafplaats Arlington en ten slotte
zien we alle foto’s hier in het museum over de gelukkigste periode uit zijn
korte leven hier in Hyannis Port.
We rijden
verder richting de haven van Woods Hole om te kijken wat de mogelijkheden zijn
om naar het eiland Martha’s Vineyard te gaan.
Maar al
heel snel blijkt dat dit een kostbaar plaatje wordt om het met eigen auto te
doen.
Als
voetganger moet je of een fiets of een scooter huren om nog iets van het eiland
te zien. We vinden het te kort om op een dag heen en weer te gaan, dus blijft
dit voor een volgende keer als we weer in de buurt zijn.
Dan maar
naar de Supermarket om een gebraden kip te scoren en lekker vers fruit met een
goede salade. We zijn klaar met het fast food en eten heerlijk in het motel
waar we een mogelijkheid hebben om het ook nog warm te serveren.
Weer is er
een dag omgevlogen, morgen de laatste dag op Cape Cod 24-08.